Η συνολική εμφάνιση μιας γάτας Cymric πρέπει να είναι αυτή μιας συμπαγούς, μυώδους γάτας, μεσαίου μεγέθους.

 H Cymric έχει στρογγυλό κεφάλι με σταθερό ρύγχος και μάγουλα που προεξέχουν, κοντά μπροστινά πόδια, μεγάλο βάθος πλευρών και κοντή πλάτη, η οποία σχηματίζει ένα ομαλό συνεχές τόξο από τους ώμους έως το στρογγυλό πίσω άκρο της.

 Η Cymric και η γάτα Manx είναι ουσιαστικά ίδιες από όλες τις απόψεις. Ωστόσο, η Cymric έχει μακρύτερο τρίχωμα με μεταξένια υφή, η οποία ποικίλλει ανάλογα με το χρώμα του τριχώματος.

 Ο χαρακτήρας της Cymric cat

 Ο χαρακτήρας της Cymric είναι το πιο γοητευτικό χαρακτηριστικό της. Αυτές οι γάτες είναι έξυπνες, διασκεδαστικές και τα πηγαίνουν καλά με άλλα κατοικίδια, συμπεριλαμβανομένων των σκύλων.

 Διακρίνονται ιδιαίτερα για την αφοσίωσή τους στην οικογένεια και απολαμβάνουν να περνούν ποιοτικό χρόνο με τους δικούς τους ανθρώπους.

 Παρά τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα τους, είναι ευγενικές και καθόλου επιθετικές. Η παιχνιδιάρικη, αλλά ήπια συμπεριφορά τους, τις καθιστά μια καλή επιλογή για οικογένειες με παιδιά.

 Την ίδια στιγμή, είναι εξαιρετικές στα άλματα και εάν έχουν επαρκή κίνητρα, να είστε σίγουροι ότι θα καταφέρουν να παραβιάσουν το πιο ασφαλές ράφι της κουζίνας σας.

 Αυτές οι ψιψίνες γοητεύονται επίσης από το νερό, ενώ με την κατάλληλη εκπαίδευση μπορούν να μάθουν πολύ εύκολα κανόνες του σπιτιού και αστεία κόλπα.

 Η ιστορία της ράτσας 

 Οι ερευνητές υποθέτουν ότι οι γάτες Μανξ εισήχθησαν στη Νήσο του Μαν από αποίκους και εξερευνητές και υπάρχουν εκεί για πολλούς αιώνες.

 Το Isle, που βρίσκεται στη Θάλασσα της Ιρλανδίας, μεταξύ Αγγλίας και Ιρλανδίας, δεν έχει αυτόχθονα είδη κατοικίδιας γάτας και υπάρχουν αρκετές θεωρίες σχετικά με την εισαγωγή γατιών στην περιοχή.

 Οι εικασίες περιλαμβάνουν την άφιξη των γατιών με την Ισπανική Αρμάδα, τους Φοίνικες εμπόρους ή τους Βίκινγκς που αποίκησαν τη Νήσο του Μαν.

 Έχουν βρεθεί αρχεία που περιγράφουν τη γάτα Cymric ως μια μετάλλαξη μεταξύ των κατοικίδιων γατών του νησιού, παρά ως μια γάτα που έφτασε εκεί με την ουρά της ήδη απούσα.

 Σε αυτήν την περίπτωση, η έλλειψη ουράς διέπεται από ένα κυρίαρχο γονίδιο, σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες ράτσες που φέρουν κοντή ουρά.

 Αυτό δείχνει ότι η Manx και η Cymric δεν σχετίζονται με ράτσες γάτας, όπως το Ιαπωνικό Bobtail γατάκι. Οι γάτες Manx αναφέρονται επίσης στα πρώτα αμερικανικά αρχεία μητρώου γατών. Προφανώς, η Cymric χρονολογείται όσο και η Manx.

 Ενώ η Cymric Cat συγκαταλέγεται στο American Cat Association ήδη από το 1963, η ράτσα δεν είχε αναγνωριστεί πλήρως μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970.

 Η ράτσα εμφανίστηκε για πρώτη φορά με το όνομα Longhaired Manx και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μετονομάστηκε σε Cymric.

 Η ονομασία της είναι το Ουαλικό όνομα που χρησιμοποιείται για την Ουαλία και επιλέχθηκε από τους πρωτοπόρους εκτροφείς Blair Wright και Leslie Falteisek.

 Το 1976, το Canadian Cat Association ήταν η πρώτη οργάνωση που δέχτηκε τη συμμετοχή της Cymric στο μητρώο της. Μέχρι και σήμερα, η Cat Fanciers’ Federation είναι η μόνη οργάνωση που δεν δέχεται τη Cymric ως ξεχωριστή ράτσα.

 Τον Μάιο του 1994, το Cat Fanciers’ Association άλλαξε το όνομα από Cymric σε Longhair Manx. Βέβαια, και τα δύο μήκη τριχώματος μοιράζονται ένα πρότυπο ενιαίας φυλής.

 Δεδομένου ότι το μόνο που χωρίζει τις δύο ράτσες είναι το μακρύ τρίχωμα, οι εκτροφείς της οργάνωσης έκαναν εκστρατεία για να θεωρηθεί η Cymric μέρος της ράτσας Manx.

 Τα μακρύτριχα γατάκια που γεννήθηκαν από γάτες Μανξ, οι οποίες φέρουν το υπολειπόμενο γονίδιο για το μακρύ τρίχωμα, μπορούν να εγγραφούν ως Cymrics σε όλους τις οργανώσεις εκτός από το Cat Fanciers’ Federation.

 Η Cymric και η Manx είναι δύο από τις πιο δύσκολες ράτσες γάτας για αναπαραγωγή, λόγω του γονιδίου Manx. Τα Cymric έμβρυα που είναι ομόζυγα (κληρονομούν το γονίδιο Manx και από τους δύο γονείς) πεθαίνουν στη μήτρα.

 Μάλιστα, αποτελούν περίπου το ένα τέταρτο των γατών που έχουν συλληφθεί, με αποτέλεσμα μια γέννα να αριθμεί πολύ λίγα υγιή γατάκια.

 Βέβαια, ακόμα και τα ετερόζυγα γατάκια μπορεί να έχουν παραμορφώσεις, όπως δισχιδή ράχη, συγχωνεύσεις της σπονδυλικής στήλης και ελαττώματα του παχέος εντέρου.

 Όπως αντιλαμβάνεστε, οποιαδήποτε αναπαραγωγή πρέπει να προγραμματιστεί με μεγάλη προσοχή για να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες εμφάνισης ασθενειών.