Η Havana Brown cat είναι μια γάτα μεσαίου μεγέθους με πλούσιο, μονόχρωμο τρίχωμα και δυνατούς μυς.

 Λόγω του χαρακτηριστικού σχήματος του ρύγχους, του χρώματος της γούνας, των λαμπερών και εκφραστικών ματιών και των μεγάλων αυτιών της, που γέρνουν προς τα μπροστά, δε συγκρίνεται με καμία άλλη ράτσα.

 Τι πρέπει να γνωρίζετε για τον χαρακτήρα της;

 Πέρα από το ρύγχος, τα αφτιά ή το τρίχωμα που μοιάζει με βιζόν, η Havana Brown Cat διακρίνεται για την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά της ως κατοικίδιο.

 Θα την περιγράφαμε στοργική, ευγενική, πανέξυπνη και, σε αντίθεση με τους προγόνους της, τις γάτες Σιάμ, αρκετά ήσυχη μέσα στο σπίτι.

 Πρόκειται για ένα ευχάριστο πλάσμα που προσαρμόζεται σχεδόν σε κάθε κατάσταση με ηρεμία και αυτοπεποίθηση. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τη ψυχική και σωματική της υγεία να αλληλεπιδρά καθημερινά με ανθρώπους.

 Μάλιστα, λαχταρά τηn προσοχή της οικογένειάς της και θέλει να είναι συνεχώς ενήμερη για το τι συμβαίνει γύρω της. Όπως αντιλαμβάνεστε, δε διστάζει να παίρνει στο κατόπι τον καθένα μέσα στο σπίτι.

 Τα παιχνίδια ανάκτησης είναι η αγαπημένη ασχολία αυτών των γατιών και συνήθως περιφέρονται γύρω από το σπίτι, κουβαλώντας κάτι στο στόμα τους.

 Η ιστορία της ράτσας της

 Η πανέμορφη, σοκολατί Havana Brown είναι μια ακόμα ράτσα που προέρχεται από τη μυστηριώδη γη του Σιάμ.

 Αυτό που ξέρουμε για τις καφέ γάτες είναι ότι υπάρχουν περιγραφές και απεικονίσεις τους στο «The Cat-Book Poems».

 Πρόκειται για ένα χειρόγραφο με στίχους και πίνακες που γράφτηκαν στην πόλη Ayutthaya, στο Σιάμ, κάποια στιγμή μεταξύ του 1350 π.Χ., όταν ιδρύθηκε το βασίλειο, και του 1767 π.Χ. όταν η πόλη καταστράφηκε από εισβολείς από τη Βιρμανία.

 Αυτές οι καφέ γάτες εμφανίζονται στο χειρόγραφο δίπλα σε βασιλικές γάτες Σιάμ, ασπρόμαυρα γατάκια και ασημί με μπλε γάτες Κόρατ. Οι κάτοικοι του Σιάμ θεωρούσαν τις καφέ γάτες πολύ όμορφες και πίστευαν ότι προστάτευαν τους συντρόφους τους από το κακό.

 Οι μονόχρωμες καφέ γάτες ήταν μεταξύ των πρώτων αιλουροειδών που πήγαν από το Σιάμ (σημερινή Ταϊλάνδη) στην Αγγλία στα τέλη του 1800. Τα πρώτα αρχεία περιγράφουν αυτές τις γάτες ως «Σιαμαίες, με γυαλιστερό καφετί τρίχωμα και πράσινο-μπλε μάτια».

 Αυτές οι γάτες εκτέθηκαν στην Ευρώπη στα τέλη του 1800 και στις αρχές του 1900. Ένα καφέ γατάκι κέρδισε το πρώτο βραβείο σε έναν διαγωνισμό στην Αγγλία το 1888, υποδεικνύοντας ότι, εκείνη την εποχή, το κοινό εκτιμούσε πολύ τις καφέ γάτες.

 Σε έναν άλλο διαγωνισμό το 1928, το British Siamese Cat Club έδωσε ένα ειδικό βραβείο στη γάτα με «το καλύτερο σοκολατί χρώμα».

 Οι συγγραφείς της εποχής περιέγραψαν αυτές τις γάτες ως «γάτες Σιάμ στο χρώμα της σοκολάτας».

 Το 1930, το Siamese Cat Club ανακοίνωσε: «Η οργάνωση λυπάται πολύ που δεν είναι σε θέση να ενθαρρύνει την αναπαραγωγή άλλων Σιαμαίων χωρίς γαλανά μάτια». Ως εκ τούτου, οι μονόχρωμες καφέ γάτες χωρίς μπλε μάτια αποκλείστηκαν από τον διαγωνισμό και εξαφανίστηκαν.

 Παρ’ όλ’ αυτά, επέστρεψαν στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν ορισμένοι Άγγλοι εκτροφείς αποφάσισαν ότι το καφέ χρώμα ήταν ακόμη όμορφο και ξεχωριστό.

 Δουλεύοντας πρώτα χωριστά και μετά σε συνεργασία, αυτοί οι εκτροφείς μελέτησαν την κληρονομικότητα των γονιδίων του σοκολατί χρώματος και στη συνέχεια ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα αναπαραγωγής, προφανώς χρησιμοποιώντας γάτες Σιάμ, κοντότριχες γάτες και Russian Blue γατάκια.

 Οι εκτροφείς προσπαθούσαν να παράγουν μια καφέ γάτα με το μοτίβο της γάτας Σιάμ και όχι τόσο με το τρίχωμα της γάτας Burmese. Εκείνη την εποχή, οι μόνες ξένες ράτσες, εκτός από τη Siamese, που αναγνωρίζονταν στην Αγγλία, ήταν η Abyssinian cat και η Russian Blue.

 Το 1952, γεννήθηκε το πρώτο σοκολατί γατάκι που καταγράφηκε στην Αγγλία. Αυτό το γατάκι, ονόματι Elmtower Bronze Idol kitten, έγινε το πρότυπο για τη νέα φυλή.

 Αυτό το γατάκι ήταν το αποτέλεσμα μιας γάτας Σιάμ και μιας μαύρης γάτας, που αμφότερες έφεραν το γονίδιο του σοκολατί χρώματος.

 Δεδομένου ότι το σοκολατί χρώμα διέπεται από ένα υπολειπόμενο γονίδιο, το Bronze Idol έπρεπε να λάβει το γονίδιο και από τους δύο γονείς του για να αποκτήσει αυτό το χαρακτηριστικό.

 Το 1958, το Διοικητικό Συμβούλιο της Cat Fancy δέχτηκε τη ράτσα με το όνομα «Chestnut Brown Foreign».

 Αργότερα, η φυλή μετονομάστηκε σε Havana Brown. Υπάρχουν δύο θεωρίες σχετικά με την ονομασία της φυλής. Η μία ισχυρίζεται ότι η γάτα πήρε το όνομά της από μια ράτσα κουνελιών του ίδιου χρώματος.

 Η δεύτερη υποστηρίζει ότι πήρε το όνομά της από τον καπνό Αβάνας, επειδή έχει το χρώμα και τη ματ εμφάνιση του πούρου Αβάνας.

 Οι πρώτες γάτες Αβάνας ταξίδεψαν στην Αμερική στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Η φυλή αναγνωρίστηκε το 1959 με το όνομα Havana Brown.

 Το 1974, η δεξαμενή γονιδίων μειώθηκε στη Βόρεια Αμερική, κάτι που πολλοί εκτροφείς θεώρησαν ότι ήταν πολύ πρώιμο για την ανάπτυξη της φυλής, δεδομένου ότι η γάτα Αβάνας ήταν, και εξακολουθεί να είναι, αρκετά σπάνια.

 Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι αριθμοί της ράτσας άρχισαν να μειώνονται επικίνδυνα και η αναπαραγωγή γατιών με στενή συγγένεια κρίθηκε απαραίτητη, επειδή δεν υπήρχαν άλλες γάτες διαθέσιμες.

 Οι εκτροφείς ανησυχούσαν πολύ για το μέλλον της γάτας Αβάνας ως βιώσιμης φυλής και επικοινώνησαν με την Dr. Leslie Lyons Ph.D. στο Εργαστήριο Κτηνιατρικής Γενετικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Ντέιβις, για να αναπτύξουν ένα πρόγραμμα αναπαραγωγής με ξένες ράτσες γάτες.

 Το Winn Feline Foundation, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που υποστηρίζει μελέτες για τη βελτίωση της υγείας των γατών, χρηματοδότησε το έργο, ώστε το εργαστήριο να μπορέσει να αναλύσει τη γενετική σύνθεση της Havana Brown.

 Η μελέτη έδειξε ότι η γάτα Αβάνας χρειαζόταν πολλές διασταυρώσεις για να διατηρήσει την υγεία και την ποικιλομορφία της. Το 1997, η Cat Fanciers’ Association αποφάσισε να επιτρέψει στη Havana Brown κάποιες περιορισμένες διασταυρώσεις.

 Τα γατάκια, ως αποτέλεσμα αυτών των διασταυρώσεων, θα μπορούσαν να ζευγαρώσουν εκ νέου με γάτες Havana Brown και οι απόγονοί τους θα αναγνωρίζονταν ως μέλη της ράτσας, υπό τον όρο ότι θα πληρούσαν το χρωματικό πρότυπο.

 Μέχρι σήμερα, οι εκτροφείς υποστηρίζουν ότι το πρόγραμμα ήταν επιτυχές στη διεύρυνση των γονιδίων της ράτσας και στη διατήρηση του πληθυσμού της γάτας Αβάνας.