Πρόκειται για μία ασημί – μπλε γάτα με ένα σκληρό και μυώδες σώμα μεσαίου μεγέθους. Διακρίνεται για τα τεράστια, φωτεινά, άγρυπνα και εκφραστικά της μάτια, όπως επίσης την τέλεια φυσική της κατάσταση.

 Τι χαρακτήρα έχει μια γάτα Κόρατ;

 Οι Korat cats δεν είναι τόσο ομιλητικές, όσο οι γάτες Σιαμ, αλλά έχουν άλλους τρόπους για να εκφράσουν τις επιθυμίες τους.

 Την ώρα του δείπνου θα τυλιχτούν γύρω από τον αστράγαλό σας, θα σκαρφαλώσουν στον ώμο σας και ίσως να σας δαγκώσουν απαλά στο καλάμι, αν καθυστερήσετε να τις βάλετε να φάνε.

 Η ώρα του φαγητού είναι ιερή και οι συγκεκριμένες γάτες δεν χαρίζονται σε κανέναν όταν πεινάνε!

 Από εκεί και ύστερα, είναι κοινωνικές, παιχνιδιάρες και γεμάτες ζωή. Διαθέτουν επίσης υψηλή νοημοσύνη.

 Όπως οι Siamese cats, έτσι και οι Korats είναι ιχνηλάτες και το αγαπημένο τους παιχνίδι είναι αυτό στο οποίο συμμετέχουν ενεργά και τα μέλη της οικογένειάς τους.

 Μόλις το παιχνίδι φτάσει στο τέλος του, λαχταρούν στοργή και αγκαλιές από τους ανθρώπους.

 Η ιστορική πορεία του Korat kitten

 Οι παλαιότερες περιγραφές της Korat βρίσκονται στο «The Cat-Book Poems», ένα χειρόγραφο με στίχους και πίνακες που γράφτηκε στην πόλη Ayutthaya, στο Σιάμ, περίπου το 1350 π.Χ.

 Το πότε γράφτηκε το βιβλίο δεν μπορεί να προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια, αφού τότε τα κείμενα ήταν χειρόγραφα πάνω σε φύλλα φοίνικα ή περγαμηνές.

 Όταν ένα χειρόγραφο γινόταν πολύ παλιό, γραφόταν επιμελώς με το χέρι σε νέα υλικά. Αυτό καθιστά δύσκολη τη χρονολόγηση των πρωτότυπων εγγράφων.

 Ωστόσο, το συγκεκριμένο χειρόγραφο είναι πιθανότατα το παλαιότερο έγγραφο που υπάρχει για αυτές τις γάτες.

 Οι καλλιτέχνες και οι συγγραφείς του εγγράφου, των οποίων τα ονόματα έχουν ξεχαστεί εδώ και καιρό, περιγράφουν την Korat ως μια καλότυχη γάτα, με μάτια στο χρώμα του ρυζιού, που λαμπυρίζουν σαν δροσοσταλίδες πάνω σε νούφαρο και με ένα σώμα στο χρώμα των σύννεφων της βροχής και του ασημιού.

 Σε αντίθεση με τις γάτες Σιάμ, που ήταν κυρίως κατοικίδια ευγενών της Ταϋλάνδης, οι Κόρατ ήταν (τουλάχιστον τον πρώτο καιρό) γάτες του απλού λαού και εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα ως ζωντανά γούρια.

 Οι Κόρατ που ονομάζονταν Si-Sawat («si» σημαίνει χρώμα και «sawat» είναι ο ασημί-μπλε σπόρος ενός οπωροφόρου φυτού με το ίδιο όνομα), δεν πωλούνταν, αλλά αποδίδονταν ως δώρο σεβασμού, τιμής και εκτίμησης.

 Λέγεται, πως οι νέες νύφες λάμβαναν ένα ζευγάρι γάτες Si-Sawat, για να εξασφαλίσουν ευτυχισμένους, τυχερούς γάμους.

 Άλλες ιστορίες συνδέουν την Korat με τελετές, όπου οι άνθρωποι καλούσαν τη βροχή στις νέες καλλιέργειες ρυζιού. Μάλιστα, μια ιστορία λέει πώς οι Korats περπατούσαν στα βορειοανατολικά χωριά της Ταϊλάνδης, τα οποία ραντίζονταν με νερό, για να διασφαλιστεί ότι οι ορυζώνες θα γεμίσουν με το πολύτιμο νερό της βροχής.

 Σχετικά με το αν το The Cat-Book Poems δημιουργήθηκε στα μέσα του δεκάτου τετάρτου αιώνα ή στα μέσα του δεκάτου ογδόου, αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία. 

 Ούτως ή άλλως, η Korat μπορεί να θεωρηθεί μεταξύ των παλαιότερων από τις κατοικίδιες ράτσες γάτας, μαζί με τις συμπατριώτισσές της, τις Σιάμ, τις γάτες Burmese και τις γάτες Αβάνας, που περιγράφονται επίσης στο εν λόγω χειρόγραφο.

 Το 1966, η American Cat Association (ACA) έγινε η πρώτη βορειοαμερικανική οργάνωση που αναγνώρισε τη Korat, ακολουθούμενη από την Cat Fanciers’ Association την ίδια χρονιά.

 Σήμερα, η Korat αναγνωρίζεται από όλα τα μητρώα της Βόρειας Αμερικής και, παρόλο που εξακολουθεί να είναι αρκετά σπάνια, έχει φανατικό κοινό που εκτιμά υπέρ το δέον την ιστορία, την ομορφιά και τη χάρη της ράτσας.