Η Siberian cat, μια από τις γηγενείς ράτσες του δάσους της Ρωσίας, εμφανίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 1000 μ.Χ και προέρχεται από το ψυχρό κλίμα της Σιβηρίας.

 Πρόκειται για μια γάτα που η φύση τη σχεδίασε, έτσι ώστε να μπορεί να επιβιώνει σε ακραία κλίματα.

 Η Siberian Cat είναι μια μεγαλούτσικη, δυνατή γάτα, με τριπλό τρίχωμα και αρκετά κιλά σε σχέση με το μέγεθός της (εφτά έως εννέα κιλά). Ένα από τα χαρακτηριστικά της είναι ότι ωριμάζει αρκετά αργά, γύρω στην ηλικία των πέντε ετών.

 Ο χαρακτήρας της γάτας Σιβηρίας

 Οι γάτες Σιβηρίας είναι πληθωρικές και δυναμικές γάτες, με στοργική και παιχνιδιάρικη συμπεριφορά.

 Γενικά, είναι εύκολες στη μεταχείριση και ένα από τα χαρακτηριστικά τους είναι ότι γοητεύονται με το νερό, καθώς τις αρέσει να ρίχνουν τα παιχνίδια μέσα στο μπολ του νερού ή να εξερευνούν τη μπανιέρα όταν οι άνθρωποι τελειώνουν το μπανάκι τους.

 Συγχρόνως, είναι πολύ έξυπνες και έχουν την ικανότητα να λύνουν προβλήματα για να πάρουν αυτό που θέλουν. Παρά το μέγεθός τους, είναι πολύ ευκίνητες και εξαιρετικές στα άλματα.

 Όπως διακρίνουμε και σε άλλες ράτσες γάτας, οι γάτες Σιβηρίας είναι πολύ προσανατολισμένες στον άνθρωπο, επομένως, έχουν ανάγκη τη φροντίδα της οικογένειάς τους.

 Την ίδια στιγμή, έχουν τη συνήθεια να έρχονται στην πόρτα όταν κάποιος επιστρέφει στο σπίτι και να τον ενημερώνουν για ό,τι έχει συμβεί κατά τη διάρκεια της μέρας.

 Βέβαια, αν και είναι ομιλητικές, δεν είναι τόσο λαλίστατες, όσο οι ανατολίτικες ράτσες. Οι γάτες Σιβηρίας εκφράζονται χρησιμοποιώντας ήσυχα νιαουρίσματα, τρίλιες, «κελαηδίσματα» και πολλά γουργουρητά. Τις αρέσει επίσης να κάθονται στην αγκαλιά των ανθρώπων, ενώ τις περιποιούνται.

 Γενικά, στις Siberian cats αρέσουν όλα τα είδη παιχνιδιών και μάλιστα επινοούν δικά τους παιχνίδια μέσα στο σπίτι σχεδόν απ’ το τίποτα. Ωστόσο, οι αγαπημένες τους δραστηριότητες είναι αυτές που περιλαμβάνουν πέταγμα και ανάκτηση αντικειμένου.

 Τα βιντεάκια με πουλιά που κελαηδούν ή ποντίκια που τρέχουν τις κάνουν να τρέχουν και να βάζουν τα πόδια τους στην οθόνη της τηλεόρασης, προσπαθώντας να πιάσουν τα μικρά τους θηράματα. Πραγματικά, είναι ένα διασκεδαστικό και αξιολάτρευτο θέαμα.

 Η ιστορία πίσω από την εκτροφή της Siberian cat

 Ρωσικές γάτες με μακρύ τρίχωμα υπάρχουν εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια. Το πότε και πώς ακριβώς μεταφέρθηκαν στη Σιβηρία δεν είναι γνωστό, αλλά εικάζεται ότι η συγκεκριμένη γατούλα έφτασε εκεί με Ρώσους μετανάστες.

 Σύμφωνα με ορισμένους λάτρεις της ράτσας, οι Ρώσοι που μετανάστευσαν (ή εξορίστηκαν) στη Σιβηρία πήραν τις γάτες τους μαζί τους.

 Το μακρύ τρίχωμα της γάτας φαίνεται να οφείλεται σε μια μετάλλαξη που συνέβη σε τρεις ξεχωριστές περιοχές—Ρωσία, Περσία (Ιράν) και Μικρά Ασία.

 Ωστόσο, υπάρχει πιθανότητα η μετάλλαξη να συνέβη αρχικά στη Ρωσία και οι Ρωσικές μακρύτριχες γάτες να εξαπλώθηκαν από τη Ρωσία μέχρι τη σημερινή Τουρκία, όπου εκεί διασταυρώθηκαν με ντόπιες γάτες και συνέβαλαν στη δημιουργία της γάτας Περσίας και της γάτας Αγκύρας.

 Αν ισχύει αυτό, τότε όλες οι μακρύτριχες γάτες προέρχονται από τη Ρωσική Μακρύτριχη ράτσα.

 Η μακριά γούνα στις εξημερωμένες γάτες φαίνεται να οφείλεται στην προσαρμογή τους στο κρύο της Σιβηρίας.

 Λόγω του ανελέητα ψυχρού κλίματος, αυτές οι γάτες αναπτύχθηκαν ή απέκτησαν μέσω του ζευγαρώματος με τις ντόπιες γάτες μακριές τρίχες, τρίχωμα παντός καιρού και μεγάλα, γεροδεμένα σώματα.

 Σύμφωνα με ρωσικές ιστορίες, οι γάτες Σιβηρίας προστάτευαν τους ανθρώπους και το νοικοκυριό τους.

 Στο βιβλίο του Harrison Weir, «Our Cats and All About Them», το 1889, ο συγγραφέας κατέγραψε τις ποικιλίες μακρύτριχων γατών που υπήρχαν στην εποχή του και παρουσιάστηκαν στο διάσημο cat show στο Crystal Palace του Λονδίνου τον Ιούλιο του 1871.

 Ο Weir έγραψε ότι η Russian Longhair διαφέρει από τις Angora και τις Persian με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου μεγέθους, της μακρύτερης χαίτης, των μεγάλων φωτεινών πορτοκαλί ματιών και του ανάγλυφου τριχώματος. Επίσης, η ουρά της είναι πολύ πυκνή και χνουδωτή.

 Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η κυβέρνηση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης αποθάρρυνε τους πολίτες της από το να έχουν κατοικίδια, λόγω έλλειψης στέγης και τροφής.

 Το 1987 όμως, η κυβέρνηση ήρε τους περιορισμούς για τα ζώα συντροφιάς μέσα στο σπίτι, με αποτέλεσμα οι εκτροφείς και οι θαυμαστές των γατών να δημιουργήσουν διάφορες οργανώσεις και να κρατήσουν αρχεία εκτροφής των φυλών.

 Το 1988, πραγματοποιήθηκε το πρώτο Ρωσικό σόου με γάτες στη Μόσχα. Η Terrell έστειλε τέσσερις γάτες Ιμαλαΐων στη Nelli Sachuk και ως αντάλλαγμα δέχθηκε τρεις γάτες Σιβηρίας στις 28 Ιουνίου 1990—ένα αρσενικό (Kaliostro Vasenjkovich) και δύο θηλυκά (Ofelia Romanova και Naina Romanova).

 Αμέσως μετά, έλαβε τα πιστοποιητικά γέννησης των γατών, τα οποία περιείχαν τα ονόματα, τις ημερομηνίες γέννησης, τα χρώματα και τα μοτίβα τους.

 Μάλιστα, επένδυσε χιλιάδες δολάρια και ξόδεψε πολλές ώρες για να αποκτήσει περισσότερες γάτες και να καθιερώσει τη γάτα Σιβηρίας ως μια αναγνωρισμένη ράτσα στην Αμερική.

 Μόλις ένα μήνα αφότου η Elizabeth Terrell έλαβε τις γάτες της, ο εκτροφέας David Boehm εισήγαγε στην Αμερική έναν αριθμό δικών του γατών Σιβηρίας, αποκτώντας όποια γάτα της ράτσας μπορούσε να βρει στη Ρωσία.

 Στις 4 Ιουλίου επέστρεψε στην Αμερική με μια συλλογή από δεκαπέντε γάτες. Οι Siberians που κατείχε παρήγαγαν τα πρώτα γατάκια στη Βόρεια Αμερική, τα οποία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διεύρυνση των γονιδίων της ράτσας.