Δεν υπάρχει αντίρρηση πως είναι από τις πιο δημοφιλείς ράτσες γάτας του κόσμου. Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της γάτας είναι η άτριχη εμφάνισή της. H Sphynx cat είναι μια μεσαίου μεγέθους και σχήματος γάτα με εκπληκτικό βάρος για το μέγεθός της.

 Το σώμα της είναι ζεστό και απαλό στην αφή, με την υφή του δέρματός της να μοιάζει με απαλό ροδάκινο. Η γάτα Σφιγξ είναι γλυκύτατη, ζωηρή και αντιδρά καλά στις συναναστροφές με ανθρώπους.

 Ας γνωρίσουμε τον χαρακτήρα της

 Το να πούμε ότι οι γάτες Σφιγξ είναι απλώς ζωηρές είναι υποτιμητικό. Αυτές οι γάτες εκτελούν εναέριους άθλους, καθώς συμπεριφέρονται σαν πιθηκάκια, πηδώντας από ψηλά μέρη του σπιτιού.

 Όντας πολύ αφοσιωμένες και πιστές, ακολουθούν τους ανθρώπους τους παντού, κουνώντας την ουρά τους και γουργουρίζοντας με απόλαυση από τη χαρά τους που βρίσκονται κοντά στους αγαπημένους τους ανθρώπους.

 Απαιτούν φυσικά την άνευ όρων προσοχή σας και είναι τόσο άτακτες (και αξιαγάπητες) όσο τα μικρά παιδιά.

 Παρ’ όλα αυτά και παρά την εξωγήινη εμφάνισή τους, εξακολουθούν να είναι εξ ολοκλήρου γάτες, με όλο το μυστήριο και τη γοητεία που χαρακτηρίζει αυτά τα αξιολάτρευτα αιλουροειδή.

 Αν και η Sphynx μπορεί να μην είναι η κατάλληλη επιλογή για όλους, η μοναδική της εμφάνιση και ο γοητευτικός χαρακτήρας της έχουν κερδίσει την αγάπη του κοινού.

 Η ιστορία της ράτσας της

 Το «Βιβλίο της Γάτας» της Φράνσις Σίμπσον, που δημοσιεύτηκε το 1903, ανέφερε ένα ζευγάρι γκρίζες και άσπρες άτριχες γάτες, τον Ντικ και τη Νέλι, που ανήκαν σε έναν γατόφιλο του Νέου Μεξικού ονόματι F. J. Shinick.

 Αυτές οι γάτες, που ονομάζονταν «Μεξικανικές άτριχες», έμοιαζαν με τη σημερινή Sphynx. Σύμφωνα με την επιστολή του κ. Shinick, «Οι παλιοί Ιησουίτες Πατέρες μου λένε ότι είναι η τελευταία φυλή των Αζτέκων που είναι γνωστή μόνο στο Νέο Μεξικό».

 Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όλα αυτά είναι αλήθεια, καθώς ο Ντικ και η Νέλι δεν άφησαν απογόνους.

 Το 1950, ένα ζευγάρι γάτες Σιάμ στο Παρίσι της Γαλλίας παρήγαγε μια γέννα που περιελάμβανε τρία άτριχα γατάκια. Τα αποτελέσματα επαναλήφθηκαν σε επόμενα ζευγαρώματα του ίδιου ζευγαριού, αλλά η διασταύρωσή τους με άλλες γάτες Σιάμ δεν έδωσε νέα άτριχα γατάκια.

 Άλλα άτριχα αιλουροειδή εμφανίστηκαν στο Μαρόκο, την Αυστραλία, τη Βόρεια Καρολίνα και, το 1966, στο Roncesvalles, στο Τορόντο και στο Οντάριο του Καναδά, όπου ένα ζευγάρι κατοικίδιων κοντότριχων γατών παρήγαγε μια γέννα που περιελάμβανε ένα άτριχο γατάκι που ονομάστηκε Prune.

 Ένας εκτροφέας υιοθέτησε τους γονείς και ξεκίνησε ένα πρόγραμμα αναπαραγωγής αυτών των γατών. Η ράτσα ονομάστηκε «Καναδική Άτριχη». Ο Prune ζευγαρώθηκε με τη μητέρα του, η οποία γέννησε ένα άτριχο γατάκι.

 Το 1970, η CFA αναγνώρισε προσωρινά τη φυλή. Αυτή η γενεαλογική γραμμή είχε μια σειρά από δυσκολίες, καθώς η «δεξαμενή» γονιδίων ήταν περιορισμένη και μερικά γατάκια πέθαναν από αδιάγνωστα προβλήματα υγείας. Το 1971, η CFA απέσυρε την αναγνώριση λόγω προβλημάτων υγείας της φυλής.

 Ο τελευταίος απόγονος από τη σειρά του Prune στάλθηκε στην Ολλανδία στον Δρ. Hugo Hernandez τη δεκαετία του 1970. Το 1978 και το 1980, δύο άτριχα θηλυκά γατάκια που πιστεύεται ότι σχετίζονται με τον Prune βρέθηκαν στο Τορόντο.

 Από εκεί, στάλθηκαν στην Ολλανδία για να διασταυρωθούν με τον τελευταίο επιζώντα αρσενικό απόγονο του Prune. Μια θηλυκή κατάφερε να συλλάβει, αλλά απέβαλλε. Εξ όσων γνωρίζουμε, κανένας από τους απογόνους του Prune δεν απέδωσε τη ράτσα Sphynx που γνωρίζουμε σήμερα.

 Το 1975, οι ιδιοκτήτες μιας φάρμας της Μινεσότα, οι Milt και Ethelyn Pearson, ανακάλυψαν ότι η γάτα τους, η Jezabelle με κανονικό τρίχωμα, είχε γεννήσει ένα άτριχο γατάκι. Αυτό το γατάκι, που ονομάστηκε Epidermis, εκτράφηκε τον επόμενο χρόνο με ένα άλλο άτριχο γατάκι που ονομαζόταν Dermis.

 Και τα δύο πουλήθηκαν στον εκτροφέα του Όρεγκον, Kim Mueske, ο οποίος χρησιμοποίησε τα γατάκια για να αναπτύξει τη ράτσα Sphynx. Η Georgiana Gattenby από το Brainerd της Μινεσότα, δούλεψε επίσης με γατάκια από τη σειρά Pearson, χρησιμοποιώντας τη γάτα Ρεξ της Κορνουάλης (Cornish Rex) για την διαστάυρωση.

 Σχεδόν την ίδια εποχή (1978), η εκτροφέας γατών Σιάμ, Shirley Smith από το Τορόντο του Οντάριο του Καναδά, βρήκε τρία άτριχα γατάκια στους δρόμους της γειτονιάς της, τα οποία ονόμασε Bambi, Punkie και Paloma.

 Οι απόγονοι των Bambi, Punkie και Paloma στον Καναδά, μαζί με τους απόγονους των Epidermis και Dermis στο Όρεγκον, έγιναν τα θεμέλια της δημιουργίας της σημερινής Sphynx cat.

 Ενώ οι περισσότεροι θαυμαστές καλωσόρισαν τη Sphynx ως μοναδική και εξωτική φυλή γάτας, ορισμένα μέλη της Fancy Cat αντιτάχθηκαν στο άτριχο σώμα της, καθώς το γονίδιο που διέπει την τριχόπτωση μπορεί να θεωρηθεί ως γενετική διαταραχή, αφού η γάτα είναι πιο ευαίσθητη τόσο στη ζέστη όσο και στο κρύο.

 Η TICA αποδέχτηκε τη ράτσα το 1986. Το 1992, η CCA αναγνώρισε τη Sphynx. Το 1994, η ACFA ακολούθησε το παράδειγμά της. Το 1998, η CFA αναγνώρισε τις νέες και βελτιωμένες γενεαλογικές σειρές της φυλής Sphynx και το 2002 αποδέχθηκε επισήμως τη ράτσα.

 Η γάτα Σφιγξ αναγνωρίζεται πλέον από όλες τις οργανώσεις γατών της Βόρειας Αμερικής, καθώς και από την Fédération Internationale Féline (FIFe) και το Κυβερνητικό Συμβούλιο του Cat Fancy (GCCF) στην Ευρώπη.