Η ιστορία της ράτσας της

 Όπως και η Αμερικανική Κοντότριχη γάτα, έτσι και η Βρετανική Κοντότριχη δεν είναι γηγενής ράτσας της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά μεταφέρθηκε εκεί από κάπου αλλού. Ωστόσο, ο πρόγονός είναι πιθανώς η αρχαιότερη ράτσα γάτας της Αγγλίας.

 Από πολλές απόψεις, ο αγώνας αυτής της φυλής για αναγνώριση μοιάζει με τον αγώνα της American Shorthair στη Βόρεια Αμερική. Και οι δύο ξεκίνησαν ως ζώα εργασίας και δεν εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα ως κατοικίδια. Μάλιστα, η British Shorthair προήλθε από μια κοινή αδέσποτη γάτα που κάποτε ονομαζόταν «European Shorthair».

 Αυτή η ράτσα, της οποίας η εμφάνιση είναι πολύ διαφορετική από τις Βρετανικές Κοντότριχες γάτες που μπορεί να βρει κανείς σήμερα σε εκτροφείο της Αγγλίας, ταξίδεψε στη Μεγάλη Βρετανία πριν από περίπου 2.000 χρόνια, χάρη στην επέκταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

 Καθώς οι Ρωμαίοι κατακτούσαν και έκαναν αποικίες σε άλλες χώρες, μετέφεραν μαζί τους γάτες για να προστατεύουν τα σπίτια τους από τα τρωκτικά.

 Νωρίτερα, τα φοινικικά καραβάνια τις μετέφεραν κατά μήκος των εμπορικών οδών και οι ρωμαίοι στρατιώτες τις μετέφεραν λαθραία από την Αίγυπτο σε άλλες χώρες.

 Αν και οι Φοίνικες εισήγαγαν για πρώτη φορά τις γάτες στην Αγγλία, οι Ρωμαίοι ήταν πιθανότατα υπεύθυνοι για την ευρεία εγκατάστασή τους όταν εισέβαλαν στα βρετανικά νησιά. Τελικά, οι Ρωμαίοι εκδιώχθηκαν από τα νησιά, αλλά οι γάτες που είχαν φέρει μαζί τους παρέμειναν.

  Βέβαια, οι γάτες εκείνης της εποχής δεν έμοιαζαν με τις σημερινές Βρετανικές Κοντότριχες. Λεπτές και με μακριά, κομψά κόκαλα, αυτές οι ψιψίνες είχαν ανοιχτό καφέ (της άμμου) ή κίτρινο-γκρι χρώμα, με τρίχωμα, όπως αυτό της γάτας Αβησσυνίας και τιγρέ σημάδια στο πρόσωπο, τα πόδια και την ουρά τους.

 Πιθανότατα ήταν μέλη ή στενά συγγενείς με την Αφρικανική αγριόγατα Felis silvestris lybica, τον πρόγονο όλων των κατοικίδιων γατών. Αφού έφτασαν στην Ευρώπη, ωστόσο, αναμίχθηκαν με την Ευρωπαϊκή αγριόγατα, Felis silvestris silvestris, ένα τοπικό υποείδος αγριόγατας που κατοικεί στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης.

 Αυτό προκάλεσε μια αλλαγή στο στυλ του τριχώματος και του σώματος, καθώς η Ευρωπαϊκή αγριόγατα έχει φαρδύ κεφάλι, μικρά φαρδιά αυτιά, στιβαρό, μυώδες σώμα και κοντή, χοντρή γούνα.

 Ορισμένες ευρωπαϊκές αγριόγατες φέρουν το τιγρέ μοτίβο στο χρώμα του σκουμπριού, το οποίο σήμερα συναντάται σε πολλές καθαρόαιμες και μη ράτσες γάτας. Λόγω των ψυχρότερων και υγρότερων συνθηκών, όμως, οι γάτες στην Ευρώπη ανέπτυξαν ένα στιβαρό, μυώδες σωματότυπο και παχύτερο, αδιάβροχο τρίχωμα που ήταν ευνοϊκό για το κλίμα.

 Για εκατοντάδες χρόνια, οι συγκεκριμένες γάτες δεν χαρίζονταν σε κανέναν και «κέρδιζαν το ψωμί τους» προστατεύοντας τους αχυρώνες, τις σιταποθήκες, τα σοκάκια, τους κήπους και τα νοικοκυριά της Μεγάλης Βρετανίας από τα τρωκτικά.

 Από αυτές τις εργαζόμενες γάτες, η Βρετανική Κοντότριχη εξελίχθηκε σε μια πιστή και σοβαρή ράτσα. Τη δεκαετία του 1800, οι κάτοικοι άρχισαν να εκτιμούν περισσότερο αυτές τις ανθεκτικές γάτες για την ομορφιά, τη δύναμη, τον χαρακτήρα τους και την αξία τους ως κατοικίδια ζώα.

 Οι μπλε Βρετανικές Κοντότριχες, που αρχικά ονομάζονταν απλώς «Shorthairs», ήταν τα αγαπημένα κατοικίδια του Harrison Weir. Ο Weir συνέβαλε καθοριστικά στην αναγνώρισή τους ως μία ξεχωριστή ράτσα. Βέβαια, το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστα και αυτά τα αιλουροειδή, τα οποία σχεδόν αποδεκατίστηκαν εκείνη τη περίοδο.

 Μετά τον πόλεμο, οι προσπάθειες των εκτροφέων επικεντρώθηκαν στη διατήρηση της ράτσας. Ωστόσο, χρειάστηκαν πολλές γενιές για να την επαναφέρουν στην παλιά της δόξα, αλλά τελικά τα κατάφεραν.

 Το 1970, η American Cat Fanciers Association αναγνώρισε τη φυλή μόνο σε ένα χρώμα – μονόχρωμο μπλε – και με το απαρχαιωμένο πλέον όνομα «British Blue».

 Το μπλε ήταν, και εξακολουθεί να είναι, το πιο κοινό χρώμα τόσο στην Αμερική όσο και στη Μεγάλη Βρετανία. Σταδιακά, η ράτσα κέρδιζε όλο και περισσότερους υποστηρικτές, όπου μεταξύ του 1970 και του 1980, αναγνωρίστηκαν επίσημα και τα υπόλοιπα τα χρώματα της φυλής.

 Τα φυσικά χαρακτηριστικά της British Shorthair Cat

 Σώμα:

 Μεσαίο προς μεγάλο (ζυγίζει τρία με εφτά κιλά), καλοδεμένο και δυνατό. Οριζόντια πλάτη, φαρδύ και βαθύ στήθος.

 Κεφάλι:

 Στρογγυλό και ογκώδες. Στρογγυλό πρόσωπο με στρογγυλή οστική δομή και κοντό, αλλά παχύ λαιμό. Το μέτωπό της είναι εξίσου στρογγυλό, ενώ διαθέτει και ένα ελαφρώς επίπεδο τμήμα στην κορυφή του κεφαλιού. Η μύτη είναι μέτρια σε μέγεθος και φαρδιά.

 Κοιτάζοντάς την στο προφίλ, διακρίνουμε μια απαλή καμπύλη. Το πηγούνι είναι σφιχτό, σε ισορροπία με τη μύτη και το άνω χείλος. Το ρύγχος είναι χαρακτηριστικό, καλά ανεπτυγμένο, σε αναλογία με τα μεγάλα, στρογγυλά μαξιλαράκια που έχει στα μουστάκια της.

 Αυτιά:

 Μέτρια σε μέγεθος, φαρδιά στη βάση και στρογγυλεμένα στις άκρες

 Μάτια:

 Μεγάλα, στρογγυλά, ανοιχτά. Τοποθετημένα σε μεγάλη απόσταση και επίπεδα. Το χρώμα των ματιών της εξαρτάται από το χρώμα του τριχώματος.

 Πόδια & πατούσες:

 Πόδια κοντά έως μεσαία, με μεγάλη οστική δομή και δυνατά. Σε αναλογία με το υπόλοιπο σώμα. Τα μπροστινά πόδια είναι ίσια. Οι πατούσες είναι στρογγυλές και σταθερές. Τα δάχτυλα είναι πέντε μπροστά και τέσσερα πίσω.

 Ουρά:

 Μεσαίου μήκους σε αναλογία με το σώμα. Πιο χοντρή στη βάση, ελαφρώς κωνική και καταλήγει σε μια στρογγυλεμένη άκρη.

  Τρίχωμα:

 Κοντό, πολύ πυκνό και σκληρό στην αφή. Δεν είναι ούτε διπλό ούτε μαλλιαρό.

 Χρώματα:

 Οποιοδήποτε χρώμα ή μοτίβο με εξαίρεση εκείνα που παρουσιάζουν στοιχεία υβριδισμού και έχουν ως αποτέλεσμα το σοκολατί, το χρώμα της λεβάντας, το μοτίβο της γάτας Ιμαλαΐων ή όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με το λευκό.

 Μερικοί τη περιγράφουν ως το τέλειο κατοικίδιο για υιοθεσία, μιας και είναι παιχνιδιάρα, αλλά όχι υπερδραστήρια, στοργική, αλλά και ανεξάρτητη, ενώ συγχρόνως αγαπάει τα παιδιά και τα άλλα ζώα μέσα στο σπίτι. Τα Βρετανικά Κοντρότριχα γατάκια είναι τρυφερές οπτασίες που σας κλέβουν τη καρδιά από τη πρώτη στιγμή!